Blog - Literatura

Jacek Dehnel, Przyjęcie Stoją za oknem strome ciemności, ciemność przychodzi do okien w gości. A za ciemnością idą zwierzęta żaden bestiariusz ich nie spamięta. Za zwierzętami śmierć biała kroczy, śmierć sześcioskrzydła, na skrzydłach oczy. Stają u okien. Patrzą do środka. Bardzo się zmieni kto je napotka. W środku tłum, książki, meble i szklanki, czyli szkło, papier, drewno i tkanki. I śmierć, i bestia się rozpromienia, że się serwuje tyle jedzenia. Przez miłorzębu patrzą gałązki na nieświadome niczego kąski. Ty, jeśli czekasz jakichś morałów, nie czekaj dłużej. Czasu jest mało. Bądź...

Poniższy tekst zakłada ogólną znajomość fabuły utworu (choć nie zdradza zakończenia). Jeżeli jeszcze nie czytaliście Niezwykłego przypadku doktora Jekylla i pana Hyde'a, czujcie się ostrzeżeni; niestety inaczej nie można było tego napisać. Pozostaje wszakże nadzieja, iż dla większości z Was nie będzie to przeszkoda. Dobry doktor przypadkiem przemienia się w potwora, który stanowi ucieleśnienie zła. Nie mogąc sobie poradzić z rosnącym w siłę Edwardem Hyde'em, Henryk Jekyll podejmuje kolejne, coraz bardziej desperackie kroki, by zapobiegać przemianie i pozostawać w swojej prawdziwej postaci...

Niedawno rozmawiałem z Magdą Reputakowską na temat Pieśni lodu i ognia George'a Martina. Szło przede wszystkim o to, jakie to jest fantasy. Stwierdziłem wówczas: w przeważającej części low, bardzo bliskie temu, co w polskim RPG nazywamy czasami (mylnie) realizmem. Wulgaryzmy, krew i seks (zwłaszcza w drugim tomie – dwa do tej pory przeczytałem), sporo egoistycznych postaci, a każda obdarzona skazami psychologicznymi (nawet Eddardowi Starkowi się oderwało, choć niedaleko mu do heroicznego ideału), wybory motywowane właśnie psychologią (a nie na przykład, jak u Tolkiena albo w baśniach, ko...

Tego lata postanowiłem w końcu przeczytać kilka z bardziej znanych powieści fantasy. Jedną z pierwszych, które wpadły w moje ręce, był Smoczy tron Tada Williamsa, inaugurujący cykl Pamięć, Smutek i Cierń. Uprzedzę od razu: nie jest to najlepsza książka, jaką czytałem. Na szczęście jednak również nie najgorsza, a przynajmniej w jednym miejscu całkiem ciekawie wykraczająca poza kanon fantastycznej powieści inicjacyjnej (a więc takiej, która opowiada o dojrzewaniu młodego mężczyzny w magicznym świecie). Jak mianowicie? Otóż – w narracji. Dziewiętnastowieczna powieść realistyczna przyzwycza...

Nie tak dawno pożyczyłem od Mateusza Kominiarczuka Wehikuł czasu. Wydawało mi się co prawda, że czytałem, ale tak dawno, że nie pamiętam. Sięgnąłem więc po klasyczną powieść Wellsa raz jeszcze – ciekaw, jaki obraz przyszłości przyniosła przeszłość. Pierwsza myśl brzmiała: "Konwencjonalizacja!". Oczywiście, trudno z perspektywy ponad stu lat nie dostrzegać konwencji w tekście, który ją współtworzył. Mamy więc Podróżnika w Czasie, który opowiada swoją historię kilku znajomym, niemal bez wyjątku pozbawionym imion: Psychologowi czy Lekarzowi. Mamy umowność: tytułowy wehikuł można unieruchom...

[Identyczny wpis umieściłem na swoim starszym blogu: www.scobin.blogspot.com]. W końcu przesłuchałem "Pana Wołodyjowskiego". Tak, przesłuchałem – skorzystałem z audiobooka nagranego przez Janusza Gajosa. W ten sposób do niewątpliwych walorów powieściowej narracji dołączyła znakomita interpretacja lektora. Szczególnie urzekli mnie Zagłoba z Basią. "Mróz, mróz, mróz!" – doskonałe! Przy tej okazji ponownie zwróciłem uwagę, jak bardzo nacechowana ideologicznie to powieść (co skądinąd nie jest wyłączną cechą ani Sienkiewicza, ani jego czasów – i my mamy swoje ideologie). Narrat...

W tym semestrze biorę udział w zajęciach z fantastyki literackiej na ekranie, prowadzonych przez dr. Jacka Nowakowskiego. W ich ramach dyskutowaliśmy m.in. o "Solaris" Lema i "Katedrze" Dukaja. Tę ostatnią przeczytałem dzisiaj i postanowiłem podzielić się z Wami kilkoma spostrzeżeniami. Niektóre z nich są moje, inne pochodzą z zajęć. – Niezwykły jest sposób, w jaki Dukaj pisze o Katedrze. Już w pierwszym akapicie bezpośrednio porównuje ją do ptaka. Potem w opisach "budowli" (właśnie, jakich słów użyć, każde kłamie, także "Katedra" to bynajmniej nie neutralne sformułowanie) padają takie...